Patron Świątyni – strona o św. Andrzeju Apostole
Nazwa wsi Konojad pochodzi najprawdopodobniej od jedzenia koniny. Według podania zanotowanego przez Oskara Kolberga, swoje konie mieli tu zjeść Szwedzi w czasie „potopu”, gdy zabrakło im innego jedzenia. Jest to mało prawdopodobne, ponieważ nazwa Konojad występuje już wcześniej. Niedaleko na południe od Konojadu znaleziono grób wojownika z pierwszego tysiąclecia naszej ery, przy którym znajdowały się ślady rytualnej uczty, w trakcie której spożywano koninę i stąd można wywodzić aktualną nazwę miejscowości. Prawdopodobnie przed 1235 r. wieś została posiadłością biskupów poznańskich w kluczu poznańskim. Traktowana była zwyczajowo jako uposażenie biskupa sufragana. Konojad był wzmiankowany w 1380 roku. Wieś Konojad do 1797 r. stanowiła posiadłość biskupów poznańskich, od XIV w. nadawaną zazwyczaj w uposażenie sufraganom.
Parafia erygowana, prawdopodobnie po roku 1298, przez bpa Andrzeja Zarembę z Poznania. Pierwotny kościół, fundowany przed 1380 r., zbudowany był z drewna i gliny, i pokryty „szkudłami”. W 1547 bp sufragan Jakub Dziaduski poświęcił nowy kościół p.w. św. Andrzeja Ap. i św. Małgorzaty. Ok. roku 1601 bp. sufragan Jakub Brzeźnicki zbudował świątynię o konstrukcji szkieletowej, a później odnowił ją ok. 1700 r. bp sufragan Hieronim Wierzbowski. W 1816 r. cieśla Hofman z Olsztyna postawił kolejny kościół. Spłonął on doszczętnie w r. 1835. Po konfiskacie majątków kościelnych własność Lüttichauów, Reinhardtów i Kurtzów.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Konojad należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kosten rejencji poznańskiej. Konojad należał do okręgu czempińskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas (1846) Kurtrz. Według spisu urzędowego z 1837 roku Konojad liczył 377 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 40 dymów (domostw). W 1854 r. za poradą Dezyderego Chłapowskiego tutejszy majątek zakupił Jan Kanty Działyński za posag swej żony, Izabeli z Czartoryskich; później do 1939 r. była to własność Czartoryskich z Gołuchowa. W Konojadzie powstało najstarsze w tej części Wielkopolski kółko rolnicze, które 1867 roku założył ks. Tomicki. Pod koniec XIX wieku Konojad liczył 57 domów i 437 mieszkańców-katolików. Właścicielem majątku była wtedy hrabina Izabela Działyńska z Czartoryskich. Dobra liczyły 2007 mórg, 8 domostw i 53 mieszkańców. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie poznańskim. W odległości około 2 km na południe od Konojadu, przy drodze Kościan – Grodzisk znajduje się grupa kurhanów, którą przyjęło się nazywać „Wielkopolskimi piramidami”. W Konojadzie kończy się żółty znakowany szlak pieszy z Wilkowa Polskiego. Zabudowa wsi rozłożyła się zasadniczo wzdłuż trzech mniej więcej równoległych ulic. W centrum wznosi się zabytkowy kościół św. Andrzeja z roku 1854. Kościół w Konojadzie istniał już w XV wieku, gdyż kroniki piszą o sporze w 1446 między plebanem konojadzkim a właścicielem Szczepowic o dziesięcinę, który zakończył się dla duchownego tragicznie. Kościół płonął kilkakrotnie i w 1701 wystawiono nowy drewniany. Istniejący kościół jest murowany o cechach neogotyckich, orientowany, z kwadratową wieżą. Został wybudowany w 1854 roku. Należał wtedy do dekanatu grodziskiego. W 2015 tutejsza parafia należała do dekanatu kościańskiego. Z wyposażenia zachowały się dzwony z XVI wieku, obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVII w. i ołtarze z pocz. XX wieku. W sąsiedztwie kościoła znajduje się zabytkowy cmentarz i kaplica grobowa rodu Speichertów. Na bramie z poł. XIX wieku, również wpisanej do rejestru zabytków figury św. Piotra, św. Pawła i św. Jadwigi. Plebania z I poł. XIX wieku została przebudowana w 1935 roku. Obecnie została wybudowana nowa plebania w bezpośrednim otoczeniu kościoła. Obecny kościół: salowy, murowany z palonej cegły, kryty dachówką, otynkowany, w stylu neogotyckim, z czterokondygnacyjną wieżą-dzwonnicą, został zbudowany w latach 1854-1874 przez ks. prob. Symforiana Tomickiego. Konsekrował go w 1896 r. abp Florian Stablewski.
W kościele znajdują się trzy neogotyckie ołtarze, nabyte staraniem ks. Walentego Kolasińskiego. W bocznych ołtarzach obrazy: Matki Bożej z dzieciątkiem (słynący łaskami, pochodzi z 2 poł. XVII w.) i św. Andrzeja Boboli (2 poł. XIX w.). Z trzech dzwonów, dwa pochodzą z XVI w. Jeden z nich, fundacji bpa Jakuba Brzeźnickiego, został odlany w Toruniu w 1596 r. Kościół przeszedł gruntowny remont więźby dachowej i elewacji w 2011.
Parafia obejmuje ok. 1845 osób zamieszkujących 7 miejscowości: Doły, Konojad, Łagiewniki, Maksymilianowo, Sepienko, Sepno, Szczepowice.
1. Stara plebania:
2. Zabytkowe piszczałkowe 12 głosowe organy kościelne:
3. Kaplica grobowa rodu Speichertów
4. Grób zmarłego Proboszcza:
